*
Sabrımı hücrelemiş, utancımı bestelemişsin ey Çocuk. Gazze duvarında asılı umutların, kelepcelenmiş ellerinle gözü yaşlı bir babanın son heceleri ; Çocuk…
Kendi vatanında esareti ezberletmişler sana. Bir elinde sapan, bir elinde taş, etrafını sarıp dikenli duvarlarla, yarınlarını almışlar ellerinden çocuk, yarınlarını siyonist düşüncenin bekçisi vahşi hayvanlar kapışmış azı dişleri ile. Burada sadece yazmak için varolmanın beni kahrettiğini sana nasıl ispatlayabilirim bilmiyorum. Nasıl yanında olmak istediğimi, kaç dünyevi tadın seni düşündüğüm an kursağımda düğümlendiğini, bilmem kaç hevesin iki hecede nasıl bittiğini ; Çocuk…
Kudus gibi düşlerim artık. Karanlığa mutat ama umuda gebe. Seni senden çalmak, senin yerinde olmak isterim Çocuk. Sen gel bende yaşa, bende seni yaşayayım. Sapanını değiş bütün varlığımla. Filistinin dikenli tellerini, Gazzenin aşılmaz duvarlarını değiş evimle ; Çocuk…
Kanıyorum, ağlıyorum ve artık bir tebessüm kadar panzehir istiyorum gözlerinden, bir tebessüm kadar panzehir gözlerinden ; Çocuk…
Uzun zaman oldu bahar mevsimini terkedeli Düşünce ikliminde. Burada her gün kar yağıyor. Burada her gün fırtına. Sen olmayı özledik. Senle olmayı ve seni senle olduğumuza gerçekten inandırmayı ; Çocuk…
Sabrımı hücrelemiş, utancımı bestelemişsin. Gazze duvarında asılı umutların, kelepcelenmiş ellerinle gözü yaşlı bir babanın son heceleri ; Çocuk…
(alıntı)
(alıntı)
This entry was posted
on Cumartesi, Ocak 17, 2009
and is filed under
HABER
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.
0 yorum:
Yorum Gönder