*

        



 ÜÇ HEYKEL

    İki komşu ülkenin  hükümdarları birbirleriyle savaşmazlar, ama her fırsatta birbirlerini  rahatsız ederlerdi. Doğum günleri, bayramlar da  ilginç armağanlar  göndererek karşıdakine zekâ gösterisi yapma fırsatlarıydı.
    Hükümdarlardan biri, günün birinde ülkesinin en  önemli
heykeltıraşını huzuruna çağırdı. İstediği, birer karış  yüksekliğinde, altından, birbirinin tıpatıp aynısı üç insan heykeli  yapmasıydı. Aralarında bir fark olacak ama bu farkı sadece ikisi  bilecekti.
   Heykeller hazırlandı ve doğum gününde komşu ülke  hükümdarına gönderildi. Heykellerin yanına bir de mektup  konmuştu. Şöyle diyordu heykelleri yaptıran hükümdar: "Doğum gününü  bu üç altın heykelle kutluyorum. Bu üç heykel birbirinin tıpatıp aynısı  gibi görünebilir. Ama içlerinden biri diğer ikisinden çok daha değerlidir. O heykeli bulunca bana haber ver."
   Hediyeyi alan hükümdar önce  heykelleri tarttırdı. Üç altın heykel gramına kadar eşitti. Ülkesinde  sanattan anlayan ne kadar insan varsa çağırttı. Hepsi de heykelleri büyük  bir dikkatle incelediler ama aralarında bir fark  göremediler.
   Günler geçti. Bütün ülke hükümdarın sıkıntısını  duymuştu ve kimse çözüm bulamıyordu. Sonunda, hükümdarın fazla isyankâr  olduğu için zindana attırdığı bir genç haber gönderdi. İyi okumuş, akıllı  ve zeki olan bu genç, hükümdarın bazı isteklerine karşı çıktığı için zindana
atılmıştı.
   Başka çaresi olmayan hükümdar bu genci çağırttı.  Genç önce heykelleri sıkı sıkıya inceledi, sonra çok ince bir tel  getirilmesini istedi. Teli birinci heykelciğin kulağından soktu,  tel heykelin ağzından çıktı. İkinci heykele de aynı işlemi yaptı.  Tel bu kez diğer kulaktan çıktı. Üçüncü heykelde tel kulaktan girdi  ama bir yerden dışarı çıkmadı.Ancak telin sığabileceği bir kanal kalp  hizasına kadar iniyor, oradan öteye gitmiyordu.
   Hükümdar heykelleri  gönderen komşu hükümdara cevabı yazdı:

  “Kulağından gireni ağzından  çıkartan insan makbul değildir.