*

Öper kaldırımlar ayaklarını,
Kıskanırım.
Kaldırıma bir gül düştü sanırım.
Düşer, saçların omzundan aşağı,
Düşlerimde dağılır.
Ben dağılırım.

Sonra,
Bakışların çıkar gelir davetsiz.
Gözlerin, iki merhametsiz.
Tek başıma beni bulurlar.
Vururlar sorgusuz sualsiz.
Kaldırımlar sefasını sürer ayaklarının.
Ben cefasını çekerim bakışlarının.

Temyizi olmayan aşk mahkemesinde,
Yargılanırım.
Kalem kaşların,
Karar yazar,
Yüreğimde yaram azar.
İlaç diye bakışlarına mıhlanırım.
Öyle bir derde müptelayım,
Ayaklarını kaldırımlardan,
Seni kendimden kıskanırım.

İBRAHİM KİLİK