* 
Çay bardağında
Bırakılan dudak payı
Kadar bile
Uzak kalamam
Gözlerine
Yakın olsun isterim
Ellerime ellerin
Yanındaki beton binaya
Yaslanması gibi
Köhne bir evin
Seni bir çivi
Gibi çaktım
Çünkü beynime
Ve toplayıp
Bütün kerpetenleri
Attım denize
SUNAY AKIN
This entry was posted
on Cumartesi, Temmuz 19, 2008
and is filed under
ŞİİR
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
.
1 yorum:
Geziyorum tabiki dee:) çocuklarımı, çocukluğumun geçtiği yerlere götürdüm. sabahtan akşama kadar dolaştık. Çocukken yapmaktan hoşlandığım ne varsa beraber yaptık. Kısacası yedik içtik eğlendik. Bir tek salıncakta sallanamadık... Çocukluğumun geçtiği parkı adliye yapmışlaaaar; hem de bana sormadaaan:)
Gerçekten haftam güzel başladı İnşallahta öyle devam eder:)
Ben de sana Canı-gönüldeeen mutlu ve huzur dolu bir hafta temenni ederim. Canııııııım:)
Çok uzattım amaaa:) şiire de değinmeden gitmiyim. Ne çayda dudak payını severim nede eşimden uzak kalmayı;)
Yorum Gönder