*

SEVİYORUM SUSKUNLUĞUNU

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen
yokmuşçasına burada,
duyarsın beni uzaktan, dokunmaz sana sesim.
Uçup gitmiş gibi gözlerin
ve ağzın öpüşle mühürlenmiş

Dolup taşarken herşey ruhumla.
doğarsın ruhumla dolan herşeyden.
Ruhuma benziyorsun, tıpkı bir düş kelebeği
ve karasevda sözcüğü gibisin.

Seviyorum suskunluğunu, çok uzakta
görünüyorsun.
Sanki yas tutuyorsun, kumrular gibi cilveleşen
kelebek benzeri.
Uzaklardan duyuyorsun beni, ulaşmıyor sana sesim.
Bırak da varayım dinginliğe sessizliğinde.

Ve konuşayım sessizliğinle
bir lamba gibi parlak, bir yüzük gibi yalın.
Gece gibisin, suskunluğun ve takım yıldızlarınla.
Yıldızlarında ki gibidir sessizliğin, öyle uzak,
önyargısız.

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen
yokmuşcasına burada,
uzakta ve hüzün dolu, sanki ölmüşsün gibi.
İşte o zaman bir sözcük, bir gülüş yeter.
Uçarım, uçarım sevinciyle yaşadığının.

Pablo NERUDA