*

Özletiyor Bu Yağmurlar Seni

Burada yağmur yağıyor
Aralıksız yağıyor günlerdir
Ama sen yine de şemsiyeni
Almadan gel ilk otobüsle

Buğulanan camlara usulca
Yüzünü çiziyorum ki yüzün
Bir yağmur damlası olup
Düşüyor yapraklarına gülün

Güller de bozamıyor bu uzun
Karanlık sessizliğini kentin
Anılarını yitiriyor sokaklar
Bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları

Tarih de kekemeleşiyor bazan
Ki o zaman aşktır tek bilici
Aşksa yürümek gibi bir şey
Duyabilmek kuşların gelişini

Anısı bizsek eğer bu kentin
Unuttuğu türküler bizsek
Acıyı rehin bırakıp bir güle
Anımsatmalıyız bunları bir bir

Sonra yürümeliyiz seninle
Sokaklara caddelere çıkmalıyız
Belki bir aşktır bu kentin
Belleğini geri getirecek olan

Burada yağmur yağıyor ama sen
Şemsiyeni almadan gel yine de
Özletiyor bu çılgın sağanak seni
Sırılsıklam özletiyor biliyor musun 

Ahmet Telli

*

*

ANLADIM

Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,
Kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,
Okuyarak,dinleyerek değil.. bildiklerini bana neden anlatmadığını,anladım..

Yüreğinde aşk olmadan geçen hergün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkahaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,
Ama bir tek en çoksevdiği acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..
Fakat,hakedermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terkettiğinde anladım..
Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..
''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde anladım..
Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum'' diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..
Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..
Sevgi emekmiş,
Emek ise vazgeçmeyecek kadar,
Ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...

Can YÜCEL

*

SEVİYORUM SUSKUNLUĞUNU

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen
yokmuşçasına burada,
duyarsın beni uzaktan, dokunmaz sana sesim.
Uçup gitmiş gibi gözlerin
ve ağzın öpüşle mühürlenmiş

Dolup taşarken herşey ruhumla.
doğarsın ruhumla dolan herşeyden.
Ruhuma benziyorsun, tıpkı bir düş kelebeği
ve karasevda sözcüğü gibisin.

Seviyorum suskunluğunu, çok uzakta
görünüyorsun.
Sanki yas tutuyorsun, kumrular gibi cilveleşen
kelebek benzeri.
Uzaklardan duyuyorsun beni, ulaşmıyor sana sesim.
Bırak da varayım dinginliğe sessizliğinde.

Ve konuşayım sessizliğinle
bir lamba gibi parlak, bir yüzük gibi yalın.
Gece gibisin, suskunluğun ve takım yıldızlarınla.
Yıldızlarında ki gibidir sessizliğin, öyle uzak,
önyargısız.

Seviyorum suskunluğunu, sanki sen
yokmuşcasına burada,
uzakta ve hüzün dolu, sanki ölmüşsün gibi.
İşte o zaman bir sözcük, bir gülüş yeter.
Uçarım, uçarım sevinciyle yaşadığının.

Pablo NERUDA

SANA DEGER VERMESEYDIM

Sana deger vermeseydim eger
Yildizlara seni anlatirmiydim
Hiç çikmayasin diye kalbimden
Kalin zincirlerle baglarmiydim

Sana deger vermeseydim eger
Adina siirler yazarmiydim
Heran içimde hissedermiydim
Geceleri seni düsünerek uyurmuydum

Su siiri bile yazarken seninleyim
Daha nekadar zaman geçtiki aradan
Seni delice ölesiye özlemisim
Deger vermeseydim yasarmiydim bunlari

En basiti sana gulum dermiydim
Güllerin en güzeli diye seni seçermiydim
Severmiydim seni böylesine; severmiydim
Sana deger vermeseydim

Ramazan Okyay

Usulca geçtim bu şehrin sokaklarını,
Akşama vardım.
Şiirler yazdım sevdiğim sana,
Anladım ki,
Seni sevmek bambaşka bir mevsimmiş bana.
*
Takvimlere bıraktım yalnızlığı,
Yağmurlardan düştüm yokluğuna, cümlelerinden içtim,
Sabahlara saklandı ayışığı,
Usulca unuttum bu şehrin sessizliğini.
Yanımda sen,
Ellerimde yüzüne gülümseyen zamanlarım,
Onca sevda vardı şafaklara sevdiğim,
Ben yalnız seninkini seçtim.
*
Çocukluğundan sıyrıldım sana aşkların,
Çabaladım kapıların dışında,
Yalnızlığıma ok gibi saplanan yarınlar vardı,
Anlaşılmamış, paylaşılmamış,
Gecelerce saçlarına karışan yıldızların koynunda,
Bir ben vardım, birde sen,
Bakışırdık sabahlara kadar aynalarda.
*
Yani sevdiğim,
Zaman aldı uykularımı,
İçime sancı doğuran bütün sabahlardan,
Göremesemde seni, kendimden vazgeçtim.
Usulca bitirdim bu şehri seni düşünerek,
Bir seni sevdim.
Ardımızda,
Gündüze bırakılan nice aşklar vardı özlenmemiş,
Devrik cümlelerinde aşk, henüz yüzümü görmemiş,
Sen vardın bana herşeyden önce sevdiğim,
Seni sevmeyi öğretti bana gecelerce,
Sende aşk'ı bulan yüreğim.
*
Ve anladım ki sevdiğim,
Sevdaların şimdi bana herşeymiş,
Aşk yalnız sende gerçekmiş,
Seninle aşk'ı yaşamak,
Hiç birşeye değişilmezmiş.
*

Birkan Askan

Sensizlik Baskısı
Mevsim bırakılıyor sevdam uykularına.


Bir kumaş gibi dokunuyor gece,
Dönüyor yıldızlar zamana,
Henüz gecikmemiş bir karışımla,
Mevsim bırakılıyor sevdam uykularına,
Yürüdükçe her sabaha,
Senin varlığın,
Gölgesinde ağaçların,
Geceye aldatılmışlık büyüsü,
Ki sen,
Yüreği aşkla yanan dilber,
Titreyen dudakların,
Bana gecelerden yazılan,
Yalnızlığımın öyküsü,
Ve sensizliğin ağrısı,
Tebessümlerin yağmurda kalması,
Bedenimde hançerlenen suskunlukla,
Herhangi bir zamana yokluğundan,
Boynuma sarılan yalnızlığın sancısı,
Gecelerin yıldız saklayan avcunda,
Gizlice sevişme sanrısı,
Teyakkuz halinde,
Işıksız odalara ayışığı yansıması,
Bir anlamda sen,
Cümlelerin en başında,
Yüreğimi aşka çalan dilber,
Bilesin ki,
Sevdaya acı çökertiyor bu mahpusluk,
Ve umudu kapı gıcırtılarında,
Merdiven basamaklarında aratan uykusuzluk,
Herhangi bir bende,
Yürekte aşkı unutan dilber,
Gizleniyor betonların yeşilliğinde,
Taş duvarlara yazılan hayat eşliğinde,
Gökyüzünden bihaber,
Gökyüzünün ellerinde,
Bir anlamda ben,
İçime kök salan her seansı,
Ruhtan iklimlenen ömür,
Sevda tahammülü,
Yağmur barındıran geceler bilirim,
Aklıma takılan cümlelerde gezinen,
Katlimi vacip kılan nice hayaller,
Ve acı çekmenin taktiğinde,
Yangın ortasında büyüyen aşkı özlerim,
Ve sen,
Herşeyin ötesinde,
Gündüzü geceme katan dilber,
Bende sana yüreğim dolusu aşk,
Rüzgarınla savrulan hatıralar var,
Son nefeste dahi,
Seni seveceğim,
Hemde dünyalar kadar....

BİRKAN ASKAN

Buğulanan aynalarda görebilmek yüzünü.
Seni anlatmak demek,
Ellerinden karanfil destesi,
Kadere yazılan itiraf,
Seni özlemenin bileşkesinde,
Hissedebilmeyi bilebilmek,
Buğulanan aynalarda görebilmek yüzünü,
Gözyaşlarını silebilmek,
Dalgın bakışlara yaslanıp,
Geceleri anlayabilmek demek,
Sonra,
Dinlemek yağmur sesinde seni,
Kıyısı olmayan denizlerde öpebilmek,
Bahçedeki asma dalına vuran ayışığında,
Uzaklardan tenine sarılabilmek demek,
Dahası,
Tılsımı bozulan bir kentin,
Kendi içindeki sayıklamasından,
Aklını yitiren bir delinin,
Yani her aşkın kendi şairinin,
Sinema afişlerinin,
Camekanı dışına düşen suskunluğundan,
Tutabilmek ellerini,
Işıklar altındaki gecede,
Yağan karla birlikte,
Kimsenin anlamayacağı bir dilde,
Yaşayabilmek demek seni...

BİRKAN ASKAN

*

*

*

*

*

*

...

.

.

.

...